Mięguszowiecki Szczyt Czarny 2410 m n.p.m.[1] Mięguszowiecki Szczyt Czarny jest najbardziej na wschód wysuniętym szczytem w grupie Mięguszowieckich Szczytów. Położony jest w Głównej Grani Tatr Wysokich na granicy polsko-słowackiej. Siodło Mięguszowieckiej Przełęczy pod Chłopkiem oddziela go od Mięguszowieckiego Szczytu Pośredniego. W kierunku wschodnim Mięguszowiecki Szczyt Czarny sąsiaduje z Hińczową Turnią. Szczyty te rozdziela Czarnostawiańska Przełęcz. Z Mięguszowieckiego Szczyty Czarnego, w kierunku północno-wschodnim, opada grań zakończona kulminacją Kazalnicy, z której opada ku Czarnemu Stawowi pod Rysami potężne urwisko, zwane przez taterników Zerwą. Pierwsze znane wejście na szczyt miało miejsce w 1903 roku, a zimowe w 1910 roku.[2] Najłatwiejsza droga na szczyt wiedzie z Mięguszowieckiej Przełęczy pod Chłopkiem, po słowackiej stronie kopuły szczytowej. Na szczyt nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Galeryjką przecinającą północną ścianę wytyczono zielony szlak na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem. Bibliografia [1] Wysokość według mapy: Tatry Wysokie słowackie i polskie. 1:25 000, Sygnatura, Wydanie VII, Warszawa - Zielona Góra - Zakopane, 2007/2008. [2] Nyka Józef, Tatry. Przewodnk turystyczny Tatry Polskie i Słowackie, wydanie II, Trawers, Warszawa 1994. |
|