E-gory.com -> Tatry -> Opisy szlaków



Dolina Rohacka (słow. Roháčska dolina) stanowi górne odgałęzienie roległej Doliny Zuberskiej (słow. Studená dolina). Jest to jedna z najpiękniejszych dolin w Tatrach Zachodnich z niezwykle efektowną Główną Granią Tatr, którą wiedzie najtrudniejszy technicznie szlak w Tatrach Zachodnich. Graniówka biegnąca przez Rohacz Ostry (słow. Ostrý Roháč), Rohacz Płaczliwy (słow. Plačlivý Roháč), Trzy Kopy (słow. Tri kopy), Hrubą Kopę (słow. Hrubá kopa) oraz Banówkę (słow. Baníkov) uchodzi za słowacki odpowiednik Orlej Perci.


Oprócz wysokogórskiej rzeźby, główną atrakcją doliny są Rohackie Wodospady, z których szczególnie efektowny jest Wyżni Rohacki Wodospad (słow. Vyšný Roháčsky vodopád), a także Rohackie Stawy (słow. Roháčske plesá). U wylotu Doliny Rohackiej usytuowane jest Schronisko na Zwierówce (słow. Chata Zverovka), a w głębi doliny znajduje się Bufet Rohacki (słow. Ťatliakova chata). Dużym ułatwieniem dla turystów jest możliwość wjazdu samochodem w głąb Doliny Zuberskiej. Najdogodniejszym punktem startowym w rejon Doliny Rohackiej jest Parking pod Spaloną (słow. Parkovisko Pod Spálenou). Parking znajduje się na wysokości 1030 metrów n.p.m., kilkaset metrów powyżej miejsca, gdzie Dolina Zuberska rozdziela się na Dolinę Rohacką i Dolinę Łataną (słow. Látaná dolina). Na placu parkingowym znajduje się dolna stacja wyciągu, który wwozi turystów do górnej części Skrajnej Salatyńskiej Doliny (słow. Salatínska dolina), skąd można kontynuować wycieczkę ku Brestowej (słow. Brestová). Wyruszając do Doliny Rohackiej należy kierować się z placu parkingowego za znakami zielonymi, które przecinając las doprowadzają do asfaltowej drogi z Zuberca (słow. Zuberec) do Bufetu Rohackiego (słow. Ťatliakova chata). Dalsza trasa prowadzi asfaltową drogą, która biegnie dnem Doliny Rohackiej. Szosą wytyczony jest czerwony szlak, który przypomina drogę do Morskiego Oka, choć nie spotkamy tutaj takich tłumów jak w Dolinie Rybiego Potoku. Z drogi roztacza się panorama na grań z Trzema Kopami (słow. Tri kopy) oraz Hrubą Kopą (słow. Hrubá kopa). Wkrótce mijamy głaz z napisem ,,Co miłość w górach stworzyła, niech dobra wola zachowa'', który upamiętnia powstanie w 1983 roku schronu nad Czarną Młaką. Wydarzenie to uchodzi za symboliczną datę początku turystyki na Orawie.[1] Niedaleko za głazem dochodzimy to rozstaju szlaków zwanego Adamculą. W prawo odłączają się tutaj szlaki niebieski oraz żółty, kierujące się do Rohackich Stawów oraz na Banikowską Przełęcz (słow. Baníkovské sedlo). Czerwony szlak powadzi prosto, w głąb Doliny Rohackiej. Za Adamculą podejście cały czas równomiernie wznosi się szosą. Z lewej strony wznosi się Przedni (słow. Predná Zábrať) i Zadni Zabrat (słow. Zadná Zábrať), a z prawej Przednie Zielone (słow. Predné zelené). Wraz ze zbliżaniem się do Bufetu Rohackiego otwiera się panorama na Wołowiec i Rohacze. Dojście z Adamculi do Bufetu Rohackiego zajmuje około 40 minut. Obecny budynek schroniska pochodzi z lat 1946-1947. Niegdyś znajdowało się tu duże schronisko, które spłonęło jednak w 1963 roku. Z pożaru ocalał jedynie budynek dzisiejszego bufetu.[1] W sąsiedztwie Bufetu Rohackiego znajduje się niewielki staw - Czarna Młaka (słow. Ťatliakove pleso). Przy bufecie zlokalizowany jest rozstaj szlaków. Za znakami zielonymi można pójść na Zabrat (słow. sedlo Zábrať) lub w kierunku Rohackich Stawów. Niebieski szlak wznosi się z kolei na Smutną Przełęcz (słow. Smutné sedlo).

E-gory.com -> Tatry -> Opisy szlaków